Hariring-Dadang-HPDitulis ku: DADANG H PADMADIREDJA

ALHAMDULILLAH kamari jeung mangkukna, bisa perè, sanajan teu sagemlengna bisa perè ka­was batur, ulin ka luar kota jeung kulawarga, migawè hal-hal anu matak nyenangkeun hate jeung pikiran mopohokeun pagawèan sapopoè.

Boh ulin ka pagunungan nga­rarasakeun hawa anu seger, ata­wa ka basisir nempoan ombak anu paudag-udag jeung baturna, mangsa geus nepi ka sisi tuluy peuyar. Aya panghalangna pu­guh ogè, kahiji usum ngijih jadi pastina ogè dimana-mana hujan, malah kabèjakeun dina koran jeung televise loba anu ngaranda­pan banjir.

Kaduana nu panganganjelna, teu boga bekel, aya keur indit taya keur mulang. Antukna mah kalah nalingakeun ucing nga­juru, Si Abèl ucing anu di imah, anakan mani saopat-opat. Diper­hatikeun tèh, geuning ucing ogè nyaaheun pisan ka anak-anaknya nya, teu kaop aya anu ngadeu­keutan ngahereng, da meureun sieuneun ngaganggu anakna.

Mungguhing Allah Maha Ka­wasa ka sakur mahlukna, sanajan teu perna “diajarkeun” kawas manusa jeung teu dibantuan ku bidan, ucing mah bisa ngajuru sorangan. Ditempokeun sakabèh­na tèh dilètakan bangun nu nyaa­heun pisan, bener tèh paribasa sagalak-galakna maung tara nga­hakan kopèah, èh anakna.

Manusa? anu ku Allah dipapa­rin akal, rasa welas asih, remen kacaritakeun nyiksa anakna, aya anu dipiceun mangsa keur orok kènèh, pèdah hasil tina anu teu halal, aya ogè anu geus mangsa rumaja kalahka dipergasa ku bap­ana, anudzubillah, summa naud­zubillahimindzalik, nepi ka aya istilah cunak, nya incu nya anak.

BACA JUGA :  Kecelakaan Avanza di Garut Tabrak Pejalan Kaki, 2 Orang Tewas

Lamun geus kieu, taya bè­dana pisan antara sato jeung manusa, jalma anu kaleungitan akal sèhatna, leungit rasa èrana kalakuanana teu bèda ti sato, tong boroning baturna, dalah anakna ogè pan dikaniaya.

Kasempetan tètèla teu datang ka unggal jalma, aya anu ku Allah dipaparin harta banda anu loba, pakayana bru di juru bro di panto ngalayah di tengah imah, sangkan ngalobakeun tutulung ka sasa­mana, ngarèakeun sidekah atawa ngalaksanakeun rukun haji anu kalima pikeun “nyampurnakeun” rukun Islam tapi teu digunakeun.

Mangsa aya anu datang mènta sidekah nyebutkeun na tèh persa­ben keur kosong cenah, atawa waktu shalat Jumaahan disodor­keun koropak masjid, hayoh ka­lah disurung ka tatangga shafna, dina sidèkahna ogè ukur dua rèbu pèrak bari duitna tèh nga­haja dipilih anu pangkuleuheuna.

Rajeun aya mobil ukur dipa­jang di hareupeun imahna, ja­jauheun ngajak tatangga ngaji babarengan mah. Sakalina dipèn­taan tulung nganteur ka rumah sakit ogè, loba alesan, anakna anu jadi supirna keur kurang sèhat, ah pokona mah, èstu ngan saukur jadi pajangan wungkul, pikeun naèkeun gèngsi.

Padahal apal pisan, ibadah tèh lain ngan saukur, shalat wun­gkul jeung deui manusa anu mu­lya tèh nyaèta manusa anu loba gunana pikeun sabudeureunana. Boh ku amal ibadahna, daèk tutu­lung ka nu butuh tatalang ka nu susah, ku tanaga jeung hartana.

BACA JUGA :  Menu Sahur dengan Sup Miso Tofu Bayam yang Simple dan Lezat

Aya anu ku Allah dipaparin kasempetan waktu luang pikeun ngadeukeutkeun dirina ka Al­lah, tapi kalah ngalalaworakeun, diantarana, ngudag dua puluh darajat, ku jalan shalat berja­maah, ngeusian hirupna ku amal-amalan anu loba, diantarana nu geus purna bhakti tèa, tapi hare-harè baè, Magbrib ahir, Ashar tinggaleun, Isya di perjalanan kè­nèh, Subuh kabeurangan, pada­hal musholla jeung masjid nampo gigireun imahna.

Lamun geus dibèrè ujian, boh ku jalan gering, hartana bèak pikeun urusan dunya, kakara ceurik balilihan nyegruk di pang­sujudan, ngadadak jadi jalma pangsolèhna.

Saur Ki Tatang tèa mah, lebar pisan mangsa boga kasempetan keur nulungan hèg teu dimang­faatkeun, bisi kasempetan èta teu datang deui. Tapi teu sak­abèh kasempetan wajib digunak­eun, utamana mah kasempetan pikeun ngagasab barang nagara, komo deui bari nènèangan sèla-sèla pikeun milampah gorèng mah.

Palebah dieu, teu lumaku mangpang-meungpeung, meung­peung keur boga kakawasaan, meungpeung keur ngajabat kènèh, nepi ka urusan aturan dikatukangkeun. Sabab, kaka­wasaan mah aya waktuna, rèngsè mancèn kakawasaan jadi jalma biasa deui, curukna teu laku, omonganana teu diwaro.

“Kukituna meungpeung aya kasempetan pikeun milampah hade gunakeun saalus-alusna,” saur Ki Tatang. Sapuk !

============================================================
============================================================
============================================================