Today Update

Babagi Alat Taeun

Editor :

19 Desember 2015

Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA

KAMARI mah langit tÃ¨h langit mani lÃ¨nglang, beresih, tiisuk nepi ka sore taya tanda-tanda piÂhujaneun, komo deuia malem Ahad, anu disebutna tÃ¨h malem panjang, padahal mah, sarua waÃ¨, rÃ¨k malem SÃ¨nÃ¨n, Salasa jeung peuting sÃ¨jÃ¨nna teu jauh bÃ¨da. Sugan pÃ¨dah isukna perÃ¨, henÂteu gawÃ¨ jadi teu perlu hudang isuk-isuk, rada rinÃ¨h, rÃ¨k hudang beurang ogÃ¨.

Pikeun anu geus garawÃ¨ mah, poÃ¨ pÃ¨rÃ¨ tÃ¨h bener-bener diÂmangpaatkeun keur kulawargana, boh ngaroris imah, menerkeun kentÃ¨ng anu bocor, beberesih buÂruan, nganjang ka dulur-dulurna, atawa lamun anu boga duit mah, jalan-jalan jeung kulawargana, ngaÂbrangbrangkeun pikir, atawa sakaÂdar mere hiburan ka kulawargana.

PoÃ¨ perÃ¨ ogÃ¨ digunakeun pikeun ngalaksanakeun karesepÂna, upamana waÃ¨ anu resep nguseÂup. Ti peuting kÃ¨nÃ¨h geus popolah nyieun eupan jÃ¨tu. Tah lamun geus kitu, komo mangsa kukumbul geus lup=lep aya anu nyorang mah, saÂgalana ngadadak poho, poho kana hutang jeung sagalana, malah cenah mitoha ngaliwat ogÃ¨ teu katempo. Waktu tÃ¨h teu karasa, Lohor liwat, Ashar kalangkung, inÂget-inget tÃ¨h geus rup-reup Magrib.

Kayaaan jiga kitu tÃ¨h geus pasti kacida diarep-arepkeunana, komo pikeun para rumaja anu keur â€˜jatuh cintrongâ€™mah, poÃ¨ tÃ¨h mani asa karasa lila, hayang geura-geura peuting, pastina ogÃ¨ hayang nganjang ka bÃ¨bÃ¨nÃ¨na. Ti sore kÃ¨nÃ¨h geus Ã¨jÃ¨gÃ¨lÃ¨r teu daÃ¨k cicÂing, baju anu pangalusna geus diÂsetrika, nepi ka sababaraha balik, make panyengit.

Duit meunang ngolo ti koÂlot sababaraha kali diilikan dina dompÃ¨tna bisi katinggaleun, keur nraktir kabogoh bisi hayang baso, atawa ngajak lalajo di Bioskop. Mangsa kiwari mah, apÃ¨l atawa nganjang ka bogoh tÃ¨h, loba pisan kandaraanana, boh motor atawa angkot, teu kawas baheula.

Lamun hayang kapanggih jeung bÃ¨bÃ¨nÃ¨ tÃ¨h kudu ngaliwatan kuÂburan jeung tempat anu pararoÃ¨k, nepi aya istilah colÃ¨k-colÃ¨k manuk tuweuw, poÃ¨-poÃ¨k ogÃ¨ ludeung. Baheula mah, komplÃ¨k kuburan atawa astana tÃ¨h, dipikasieun, ayÂeuna mah dipakÃ¨ tempat bobogoÂhan, lumayan cenah, sanajan rada poÃ¨k ogÃ¨ nu penting mah gratis, bari itung-itung ngabibita anu geus bÃ¨da alam. Bener, teu salah ceuk Wa Idar, ayeuna mah manusa jeung sakadang jurig tÃ¨h geus hare-harÃ¨, hirup sÃ¨wang-sÃ¨wangan, tara daÃ¨keun ngaganggu.

Tah inget ka lebah dinya mah, jadi rada hariwang, komo mangsa maca dina Koran, barudak sakola ayeuna, boh anu SMP atawa SMA, sawaktu digaradah ku guruna tÃ¨h geuning marawa parabot pikeun anu kararitu, alat kontrasÃ¨psi saÂgala. Padahal dipikir-pikir mah keur naon, make mamawa anu lain â€˜hakâ€™ jeung kawajibanana. Kawajibanana barudak sakola tÃ¨h pan meureun diajar sa-alus-alusna, sakola nepi ka junun, ulah migawÃ¨ pagawÃ¨an sÃ¨jÃ¨n anu taya patalina jeung urusan diajar.

Lamun mamawa nu kitu, hÃ¨g kanyahoan atawa kadÃ¨ngÃ¨ ku kuÂlawargana, moal teu sawan tah kolotna. Sakurangna boga pikiran gorÃ¨ng mah kudu. Komo ninggang indungna anu boga panyaki janÂtung mah, boa jadi matak. TÃ¨tÃ¨la lobana informasi anu asup ka nagÂara urang tÃ¨h geuning disikepan ku robahna adat, kecap pamali anu baheula mah, kecap anu sakti ayeuna mah lir angina nu ngahiliÂwir, siga anu teu apaleu hukum haÂlal jeung haram. Padahal pangajaÂran agama geus kurang kumaha, di sakola, jeung di lemburna ogÃ¨ aya.

Ngan sigana tÃ¨h teu nerap, tah meuereun PR tÃ¨h ayeuna mah kumaha carana sangkan pangaÂjaran agama nerap tur diprakÂtÃ¨keun dina kahirupan sapopoÃ¨. Sigana mah, nu pangalusna salian ti diajak ngobrol ngeunaan bahaya anu kararitu tÃ¨h, nancebkeu ajaÂran agama sangkan ngagetih jeung ngadaging, kolotna kudu mere conto anu bener.

Ulah ngawowoy teuing baruÂdakna, ku rupa-rupa barang anu bisa ngaksÃ¨s anu teu araruni. SaÂbab mangsa pikiranna can panceg jeung can dÃ¨wasa, hÃ¨g disuguhan ku rupa-rupa tongtonan anu ngonÂdang birahi, kapanasaranana tÃ¨h bakal nambahan, ditambah deui pan ayeuna mah alat kontrasÃ¨psi tah ngaleuya, bisa dibeuli dimana-mana, komo deui bari jeung aya anu ngabagikeun bari haratis mah.

Sanajan enya, maksudna baÂbagi tÃ¨h ceukmaranÃ¨hanana mah alus, ngajaga panularan jeun sumebarna panyakit, tapi disÂagÃ¨dÃ¨ngeun Ã¨ta, sabenerna sarua jeung nitah migawÃ¨ jinah. Anu perlu dipikiran tÃ¨h mana anu bakal timbul, naha mudaratna atawa maslahatna?

============================================================