Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA
LAMUN rahayat ngarasa cangcaya tur mimiti kaleungitan kaperÂcayaan ka para panyalanggara nagara teu bisa disalahkeun kuÂsabab dibalukarkeun kalakuan para pajabat di nagara ieu, anu mèmang garorèng. Anu matak neuteuli jeung sarua jeung kacida ngèrakeunana, basa aya bèja dina tipi jeung koran, anu nyaritakeun aya pajabat Mahkamah Konsitusi (MK) anu geus mirucaan lambaga anu sakuduna kavida dihormatna. Di lembaga ieu, pastina karumpul jalma-jalma palinter, nyaho kana hukum jeung aturan, tur dipilihna ogè asalna ti jalma-jalma petingan, bari mèakeun waragad anu teu saeutik. Urusan gajih unggal buÂlanna, geus pasti leuwih ti Mang Samun anu ukur narik bèca ungÂgal poè, atawa Bi Nuri anu dagang sayur nguriling ka lembur-lembur. Palebah panghasilan jeung panÂgarti mah, beunang dipastikeun para anu ditarèwak ku KPK èta tèh geus pasti leuwih tapi palebah kalakuan rarasaan leuwih hina ti hayam anu kurah-korèh di buruan imah. Teu keuheul kumaha atuÂda, gajih geus badag kacida, bari jeung èta tèh tina duit rahayat anu dipotong tina dahar, tina mayar pajeg, listrik jeung nu lianna, kari-kari saentas “dimulyakeun†naha jadi hianat.
Lamun dititènan, tilu lemÂbaga anu aya di urang tètèla geus kasarumahan jurig kuris, ti mimiti Legislatif, Eksekutif jeung YudikatÂifna, loba “tongoanâ€. Nilik kana pasualan MK anu tangtuna beuÂbeunangan bulananana saanu, tètèla korupsi panyababna lain pèdah panghasilanana leutik, tapi ku laku lampahna sarta ahlakna anu mèmang gorèng patut. Anu teu kaharti tèh, naha kumaha daÂharna nya? Padahal anu pangmaÂhalna dahar, sapiringna tèh paling ogè saratus rèbu, lamu sapoèna tilu kali, tilu ratus rèbu, sabulanna ukur salapan juta. Pan meureun gajih maranèhanana tèh leuwih ti sakitu.
Sawatara ukuran kuring jeung Mang Tatang mah, ku mayar saporsina Rp 25 rèbu ogè mani karasa beurat pisan (sabab nguÂkur panghasilan) bisa jadi lamun wuduk hiji jeung tèmpè dua bari dibanjur ku sambel suuk, moal leuwih ti Rp 5 rèbu. Kitu ogè karasana mani eungap pisan. UkuÂran dahar mah, sakabèh manusa pasti aya watesna, paling loba dua piring, anu taya ukuranna mah ras sugema jeung hawa nafsu (kana naon waè) anu taya wates wanÂgenna. Enya anu ditarèwak mangÂkukna ku KPK, pastina ogè geus barogaeun imah gedong, mobil mèwah (leuwih ti hiji), tabungan jeung nu lianna.
Tapi tètèla manusa mah geunÂing teu cukup ngan saukur semet ka pelebah dinya wungkul babanÂdana tèh, ku sabab hawa nafsuna jadi wè tikosèwad, kahormataÂnana leungit, awak nandangan hukuman. Bener ceuk papatah kolot dina salah sahiji pupuh, yèn nafsu anu matak kaduhung awak anu katempuhan. Palebah dieu mah, angkat jempol tah KPK anu geus bisa nangkep pajabat galedè kituna tah bari kacerek deleg. MuÂgia wè atuh, jurig-jurig anu masih nyiliwuri jeung nyamunikeun kaÂjahatanana, anu ngagarong duit rahayat, boh tina APBN jeung APBD sing geura katarèwak sarta meunang hukuman samangsa aya di dunya kènèh. Sabab lamun kaÂbawa ahèrat mah karunya, moal aya pangbèlaan. Ari di dunya kèÂnèh mah, sakurangna bisa mayar pangacara, atawa tarèkah sèjèn sangkan hukumanana teu beurat teuing. Malah ceuk bèja ti manuk (teuing manuk naon) sakabèh pingpinan daèrah ayeuna tèh keur diawaskeun ku KPK. Tangtuna anu jujur, amanah jeung teu nguÂlinkeun duit rahayat mah hirupna bisa senang jeung tenang. Tapi nu geus ngalakonan pagawèan gorèng mah, geuning sanajan geus bèrès tugasna ogè, teu welèh gegebeÂgan, sabab hiji waktu pasti bakal dipènta tanggungjawabna. Dina koran sababaraha poè kaliwat aya bèja hiji pajabat anu geus pangÂsiun bari jeung gering ogè angÂger wè dipariksa malah dijemput paksa ti salah sahiji rumah sakit. Korupsi sigana tèh bener-bener keur diperangan, sabab kacida pisan ngaruksakna. Anu ngarasa migawè mah nya wayahna, teu bisa sarè tibra, bari unggal peuting ngadu’a sangkan henteu kanyahoÂan. Boa-boa nya anu dareukeut jeung urang ogè, hiji waktu mah bakal ngasaan sarè di jero prodèo.