Ditulis oleh: DADANG H PADMADIREDJA
INGET kènèh dongèng Lutung KasÂarung anu baheula mah sok dipinÂtonkeun dina gending karèsmèn,. Ki Madi nanya ka kuring basa paÂpanggih di perpustakaan Kota BoÂgor. Harita meneran kuring keur nèangan buku-buku dongèng.
Kuring gideug, da saenyana teu apal, sabab asa geus heubeul pisan teu pernah ngadèngè dongeng anu asalna ti karuhun sorangan. Baheula mah keur sakola kènèh di SMP, asa rada rada remen maca legenda kawas kitu tèh, da di perÂpustakaan sakola balatak. KatamÂbah saminggu sakali di lembur sok aya pintona tunil, anu sutradarana Mang Emod, caritana anu digarapÂna Lutung Kasarung. Anu teu perÂnah poho maha kana bodoranana, Mang Sadut. Na kupinter-pinter teuing atuh ngabodorna tèh, nepi nu nongton ager-ageran.
.Beuh, kumah rèk ngawarÂiskeun dongèng ka barudak atuh lamun di dinya waè teu apal. Naon anu rèk dicaritakeun, padahal tina dongèng-dongèng baheula tangÂtuna aya pesen moral anu bisa ditepikeun,.pokna daria.
.Percumah Ki, barudak ayÂeuna mah leuwij resep kana karÂtun buatan bangsa deungeun kayaning sincan, ipin Upin, Dora Emon,.cèkèng tèh.
.Har? naha carita rahayat sorangan henteu pikaresepeun kitu ? Padahal lamun digarapna hade, daria pastina ogè ditarongÂton ku barudak, Ieu mah, budak urang tèh hayoh dicekokan ku pikiran-pikiran, kabiasaan bangsa deungeun anu can tangtu saluyu jeung banga urang..
.Tah kumaha ngeunaan dongèng Luting kasarung tèh, Ki?.. Ki Madi teu buru-buru nèmbalan, hayoh kalah peureum salila-lila, jigana mah keur nginget-nginget. Tapi teu burung ogè anjeunna nyarita. Dongèngna tah kieu. Di Jaman baheula, aya hiji raja anu adil tur wijaksana ngaranna Prabu Tapa Agung. Raja èta tè boga anak tujuh awèwè kabèh nyaèta, PurbarÂarang, Purbadewata, Purbaendah, Purbakancana, Purbamanik, PurÂbaleuih, jeung Purbasari anu pangbungsuna. Nu pangcikalna,
Purbararang geus papacangan jeung Raden Indrajaya, anakna salah saurang pangagung karajaan. sanajan Prabu Tapa parantos sepuh tur pantesna mah, Pubararang jeung Indrajaya dibèrè kapercayaan pikeun nyekel kakawasaan. tapi henteu kitu ieuh. Kusabab anjeuÂnan cangcaya jeung kurang panuju kana sikep jeung paripolah PubaraÂrang dianataran kejem, gedè hulu jeung adigung, ari papacanganana, indrajaya tèa, tukang dangdan, gumasèp. Tibatan mikirkeun nagÂara leuwih resep ngurusan pakèan jeung perhiasan.
Ningali kaayanana kitu, geus pasti Raja Agung tèh bingungeun pisan, hiji peuting anjeunna ngimÂpi kadatangn Sunan Ambu, sarta marèntahkeun sangkan manèhna ninggalkeun Istana, tur karajaan dipasrahkeun ka Purbasari..
Kajadian èta tèh dicaritakeun ka anak-anak jeung sakabèh panÂgeusi istana, nu sèjèn mah barunÂgaheun, iwal ti Purbararang anu ambekeun. Singget caritana ku pokalna Purbararang jeung IndraÂjaya , kulit Purbasari jadi pinuh ku korèng tur diusir ti Istana. Sunan Ambu ahirna ngutus Guruminda, putrana sina nyaru jadi Lutung KasÂarung. Tah ahirna, Pubasari cageur deui, sarta Lutung Kasarung anu ngajanggèlèk jadi satria kusabab tètèla Pubasari tèh bogoheun ka manèhna sanajan wujudna Lutung.
.Kasimpulanana, asih ihlas tur bijil tina sanubari anu suci bisa ngèlèhkeun sagalana,. saur Ki Madi mungkas caritana.
.Kiwari mah nu aya ogè sanès Lutung Kasarung Aki, tapi lutung disarung, buntutna ogè lain di tuÂkang tapi di hareup,.cèkèng tèh mairan.
.Muhun, disarung tèh ngahaÂjakeun dirina ancrub kana jurang kanistaaan, sanajan nyaho yèn èta tèh salah, lantaran kaberung ku nafsu tèa, kayaning korupsi gasab kana barang batur. Buntutna diÂhareup tèh maranèhanana geus teu boga kaèra, kagorèngan tèh ditembrakeun, aèb anu sakuduna disumputkeun, hayoh ngadon ditèmbong-tèmbongkeun, taya kaèra pisan..
Kitu ogè dina papakèan, saÂgalana mani dibukakeun, dimuÂrah-marèh pisan. Padahal pakÂèan jeung budaya ciptaan bangsa deungeun tèh can tangtu payus keur bangsa urang, èh ieu mah mani asa pangmodèrènna lamun geus make tur lumampah kawas kitu. Malah jigana tèh, budaya hirup teu kakurung ku nikah, alias kumpul kebo tèa geus mimiti ngaÂraksuk. Bari jeung teu euleum-euleum diaku terus terang deuih. Hasil korupsi dipakè babancakan nepi ka urusan hukum siga teu maÂju-maju. Geus salapan bulan tacan aya hasilna !