Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA
Poè Ahad mah, komo tanggal ngora (pikeun kaum garajihan), biasana tèh sok dipakè pelesirÂan, atawa nyaba ka dulur atawa baraya anu imahna jauh jeung arang kapanggih. Lolobana mah anu nyaraba tèh urang kota, lamun di Bogor mah, urang JaÂkarta, komo barudak ngorana mah, mani rabeng kana motor. Geura wè perhatikeun pareng keur eureun lampu beureum tèh, di sagigireun tèh motor anu leterna B kabèh. Aya anu bonÂcèngan (boh jeung lalaki deui, atawa awèwè), aya ogè anu soÂsoranganan.
Tujuanana, rata-rata ka wewengkon Puncak. Ceuk rarasaan, teuing pèdah kuringÂna geus lila tara nyaba ka dinya, kaayaan di Puncak, sapuluh atawa lima taun katukang, teu pati bèda jeung ayeuna. Malah kètang ayeuna mah bisa jadi leuwih simpè batan baheula. Kituna tèh saentas aya jalan tol Cipularang, jumlah kandaraan anu ngaliwat ka Puncak beuki ngurangan, boh beus atawa kandaraan pribadi. Sanajan jaÂrakna leuwih jauh, cenah mah waktuna leuwih cepet.
Komo deui, lamun moÂbilna sèhat tur nu mawana resep pisan ngebut, moal teu sasiet ka Bandungkeun mah. Puncak tètèla masih jadi piliÂhan nomer hiji dibandingkeun jeung wewengkon sèjènna, paÂdahal anu aya di Puncak tèh sasatna ngan aya tilu, nyaèta kadaharan, tetempoan jeung hawana anu masih kènèh seger.
Padahal di tempat sèjèn anu masih di Kabupatèn Bogor, huÂsusna di Gunung Bunder jeung sabudeureunana, dina urusan hawa jeung tetempoan (pamanÂdanganana) henteu èlèh-èlèh teuing. Salian ti hawana seger, wisatawan (boh domestic atawa mancangara) bisa ngarasakeun anu sèjènna, diantarana aya Curug Nangka, Curug Sarèbu, jeung paninggalan jaman baÂheula, ti mimiti BCB (Benda Cagar Budaya) jeung kaaslian kahirupan masarakat di tempat èta. Anu masih kurang tèh meuÂreun kadaharan, jeung tempat pangistirahatan (aya ngeun teu loba), teu kawas di Puncak. Di sisi jalan, loba pisan anu nawarkeun villa, malah mun perlu mah (pastina ogè) disaÂdiakeun ubar haneut, salimut ramoan tèa (ieu mah husus pikeun anu irung borèlèng).
