 Kang Karyawan Faturahman, manten Wakil Bupati Bogor pernah negeskeuun yèn Kabupaten Bogor benghar pisan ku Benda Cagar Budaya (BCB). Malah lamun dititènan kalayan daria ampir sakÂabèhna wewengkon di beulah KuÂlon timimiti Drmaga nepi ka BantÂen pinuh ku paninggalan budaya.
Anu ayeuna kabuki, saur anÂejunna, teu nepi ka 50 persenna. Tètèla teu nyalahan tah, caritaan anjeunna tèh, sabab paninggaÂlan “budaya†di Bogor, tètèla lain ngan saukur urut karajaan sarta jaman kolonialisme wungkul, tapi anu mangrupa raratan patilasan ulama anu nyebarkeun agama IsÂlam ogè kawilang rèa.
Di Jasinga aya Syeh Sochib, di Cibeureum Cisarua, aya Tubagus Andung, Syeh Rosid di wewengÂkon Ciampea, Pangeran Sakè di Citeureup sarta rèa kènèh pisan. Geus kitu umurna ogè, lain ngab saukur ratusan taun, numutkeun katerangan aya sababaraha BCB anu umurna nepi ka 5000 atawa 7000 taun saencan Masehi.
Diantarana Situs Cibalay ataÂwa Arca Domas di Kacamatan CiÂampea jeung Gunung Sodong di Kacamatan Leuwiliang. Eta tèh kaÂkara sabagèanna, sabab teu musÂtahil kahareupna bakal kapanggih atawa kaguar deui, situs-situs saÂrupa kitu. Anu can pati kacaritaÂkeun diantarana di wewengkon Jonggol Cibarusah, Sukamakmuur sarta Parung.
Salah sahiji BCB atawa makam anu kawèntar ka mana-mana sarÂta remen jadi tempat pangjugjuÂgan nyaèta makam kaum salihin, Syech Syariudin Saheh atawa anu leuwih kakoncara ku asma PanÂgeran Sakè anu kumelendang di alam dunya diantara atun 1682 nepi ka 1740 Masehi.
Pangeran Sakè atawa Eyang Sakè, nyumebarkeun agama Islam mimitina ti Banten saterusna ka Jatinegara Jakarta, Bekasi, CibaruÂsah, Cileungsi sarta dipundut yusÂwa di Kampung Karang Asem, KacaÂmatan Citeureup Kabupaten Bogor.
Mangsa ngajarkeun agama Islam di wewengkon Bogor, Pangeran Sakè geus masti manggihan halangan anu teu saeutik, ti mimiti kaayaan pangeusi Bogor anu masih kènèh papencar-pencar, kaayaanna masih kènèh leuweung luwang=liweung, ogè meunang anceman ti pihak Pamarèntah Hindia Walanda.
