Ulah ngarasa Hina Jadi Patani

Editor :

18 Maret 2016

Hariring-Dadang-HP Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA

ASA nongtorÃ¨ng kÃ¨nÃ¨h basa jenÂatna indung nyarita kawas jogjog mondok cenah, basa nalingakeun anak jeung incuna , ramÃ¨ waÃ¨, teu beunang dicaram. Hartina mangsa rÃ¨k sarÃ¨ tÃ¨h mani raribut waÃ¨.

Da saenyana atuh, di kamar tÃ¨h mani kawas kapal peupeus, seprÃ¨na kusut, kasur jeung banÂtalna pabaliut, geus kitu salian ti aya nu pasÃ¨a tÃ¨h ditambaÂhan ku nu ceurik sagala, wah pokona mah matak giung anu ngadÃ¨ngÃ¨keun. Tah lamun geus katalanjuran tÃ¨h, indung ukur ngalengo dina panto, tuluy nyarÂita lalaunan.

â€œHeupâ€¦.heup, ulah raribut waÃ¨, geura sararÃ¨, isukan bisa katinggaleun ngaluluh taneuh,â€pokna tÃ¨h, teu bari molotot, ukur sakitu-kituna teu panjang lÃ¨bar. Jep wÃ¨ anu keur kancolah tÃ¨h jempÃ¨, teu lila anu tadina ramÃ¨ tÃ¨h geus tibra, ngamÂbah dina impian sÃ¨wang-sÃ¨wangan.

Saentas anjeunna ningÂgalkeun alam dunya, kakara karasa yÃ¨n anu dimaksudkeun tÃ¨h aya hartina. Ngaluluh taneuh, bisa ogÃ¨ dihartikeun ngala, ngÂumpulkeun atawa icikibung dina taneuh.

Hartina bangsa urang mah, kaasup karuhun indung mÃ¨mang turunan bau leutak, patani anu unggal poÃ¨na ngagugulung leuÂtak sawah jeung taneuh kebon.

â€œUrang ulah ngarasa hina jeung minder yÃ¨n urang tÃ¨h katuÂrunan patani,â€saurna deui. SataÂdina mah, teu kaharti basa jenatÂna indung nyarita kitu tÃ¨h, sabab ceuk pikiran harita patani mah gawÃ¨na ogÃ¨ bebelokan, bajuna ogÃ¨ pinuh leutak, jejeblogan, ah pokona mah ceuk pamikiran harÂita, kahirupan patani jauh pihan jeung sodagar, kontraktor atawa pangusaha anu sapopoÃ¨na di jas jeung make dasi bari jeung turun unggah mobil.

Imah patani mah ayana ogÃ¨ di sisi lembur, dina bilikna loba parabotan paragi ka sawah, lamun teu korÃ¨d nya pacul. BÃ¨da jeung imah pangusaha ayana di tengah kota, imahna gedong sigrong, aya anteneu parabola, parabotan imahna leuks, korsina hipu, ah poÂkona mah sarwa wah wÃ¨.

KabÃ¨hdieunakeun kakara kaÂharti, hina jeung minder di paleÂbah dinya, sigana mah lain di hareÂupeun manusa, tapi dina â€œpanonâ€ Allah. Sabab tÃ¨tÃ¨la pikeun patani mah, kasempetan ngaruksak raÂhayat, ngagalaksak banda batur tÃ¨h kacida heureutna.

Hiji-hijina kasempetan tÃ¨h ngan saukur mindahkeun galengan wungkul, sangkan sawahna namÂbahan lega. Tapi ceuk rarasaan Ã¨ta ogÃ¨ asa jarang kajadian.

Mangsa geus ditancebkeun bari jeung dibacaan ku BismilÂlah, bari jeung ngarawatan tÃ¨h sangkan kaaal hasilna, teu wÃ¨lÃ¨h diguyuran duâ€™a. Sabab dina tataÂnÃ¨n mah, aya kapasrahan, aya sambungan antara manusa jeung alam.

Sedeng pagawÃ¨an sÃ¨jÃ¨nna, asa loba pisan lolongkrang dijadikeun tempat korupsi. Nu ngawangun gedong, bisa ngaleutikan beusi, tina ukuran dua belas jadi sapuÂluh, semen ogÃ¨ loba dikurangan.

Tukang dagang ogÃ¨ kurang-kurangna mah, sarua, lamun teu ngurangan timbangan, pan kadaÂharanana loba diakalan. Ti mimiti daging anu diparaban ku cai nepi ka weureuna samÃ¨mÃ¨h dipeunÂcit, aya ayam tirÃ¨n, lauk jeung kaÂdaharan sÃ¨jÃ¨nna make pangawÃ¨t anu ngabahayakeun, buah disÂuntik make biang gula, sangkan amis, ah pokona rupa-rupa wÃ¨, tarÃ¨kah pikeun ngakalanana tÃ¨h.

Pangusaha jeung PagawÃ¨? ceÂnah loba ngulinkeun pajeg, ngaÂjak kongkalingkong ka pajabat, nepi ka aya bÃ¨jana pan anu geus katangkep.

Dina hukum loba anu marungkal-marÃ¨ngkolkeun sangÂkan hukumanana hampang, malah aya anu ngakalan sangkan henteu dihukum atawa bÃ¨bas, sanajan nu sarua migawÃ¨na mah angger di jero. Aya anu ngagaÂntung, ah matak lieur anu ngÂabandunganana.

Tani? saayeuna mah, loba ditipuan, ti mimiti binih palsu, pupuk palsu, obat hama palsu, sagalana tÃ¨h dipalsukeun. Atuh hasilna tÃ¨h, teu saimbang jeung kÃ¨sang badag anu kaluar tina raÂgana.

Keur mah, tani tÃ¨h cape saÂgalana, Ã¨h didzaliman ku barang-barang anu palsu, atuh hasilna tÃ¨h beuki mojrÃ¨t waÃ¨. Asa ku kaniaya pisan tah jalma anu nipuÂna tÃ¨h. Padahal patani mah teu bisaeun tupa-tipu kawas kitu, can aya patani anu malsukeun bÃ¨as atawa pare nya.

Hartina anu didaharna tÃ¨h, teu kacampuran ku barang-barang haram, iwal ti rumbat-rambÃ¨t kana tatangkalan batur mah. Malah kÃ¨tang dina prak-prakanana mah, sawaktu paÂnÃ¨n mah sok silih kiriman sagala, jeung deui urusan pepelakan mah pada boga sÃ¨wang-sÃ¨wangan.

Jadi ulah ngarasa minder jeung hina jadi patani tÃ¨h nya, malah bisa jadi leuwih mulya tiÂbatan pagawÃ¨an lianna. (*)

============================================================