Wangsit jeung Kabeungharan Alam

Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA

NGAREGEPKEUN carita Prabu Siliwangi ti para kasepuhan ata­wa maca tina buku, situs, blog ti dunya maya, rarasaan tèh teu bosen-bosen sarta nambah kap­anasaran. Sanajan sakapeung mah, rada ngahuleng jeung nambahan kahimeng bari dièm­bohan ku bingung, sabab loba pisan “tafsiranna”. Lamun tèa mah sakabèhna didèngèkeun, boa matak gering langlayungan.

Diantarana ngeunaan ng­hyangna Eyang Prabu atawa Uga Wangsit Prabu Siliwangi. Ceuk sakaol ngahyangna Eyang Prabu tèh, ngan sakolèpat nga­hiji jeung mangsa caang bulan dibarengan hujan sakeprulan sarta dina sikep sidakep sinnu­hung tunggal Tapi lamun maca sajarah anu aya, ngahyangna tèh mangsa keur mujasmedi di jero kamar, saentas lèngsèr tina kakawasaanna. Mangsa ditèang ku putra jeung putuna, jasadna geus teu aya, ukur aya acuk tilas nganggona. Dina carita liana, disebutkeun mimiti miangna tèh ti Gunung Gedè, sawaktu ditèang ku putrana Kèan Santang Raja Sangara, pu­tra anu bungsu ti Nyimas Sub­anglarang, aya nu ngabèjaan yèn rombonganna miang ka Leuweung Sancang, Garut.

Disusul ka ditu, ènya wè aya, malah cenah kungsi ngo­brol sagala. Ngeunaan Prabu Siliwangina sorangan ogè, aya sababaraha pamanggih. Umum­na urang Sunda, komo urang Bogor mah, boga pamadegan yèn anu dimaksud Prabu Sili­wangi tèh nyaèta Sri Baduga Maharaja Ratu (H)Aji Pakwan Padjadjaran,anu keur ngo­rana gumelar Raden Pamanah Rasa atawa Prabu Jaya Dewata putrana Rahyang Dewa Nis­kala. tapi teu saeutik ogè anu ngajèntrèkeun yèn Siliwangi mangrupa gelar pikeun Raja- Raja Sunda-Galuh anu mibanda wewesèn, kasaktian, kawijakan atawa kaleuwihan dina sagala­na disbanding raja-raja liana.

Tapi lamun ngudag ka akina, Maharaja Nila Watukan­cana, disebut Prabu Wangi, putrana Dewa Niskala disebut Wangisutah (putrana), Raden Pamanah Rasa disebut Silih Wangi (kadieunakeunna ro­bah jadi Siliwangi), gagantina Prabu Wangi. Kusabab sagalana nyeplès akina pisan, tina raray, kawijakan, kagagahan jeung nu sèjènna. Warisan anu mangru­pa Uga Wangsit Siliwangi, sarta di jaman kiwari rèa pisan “tar­jamahanna”. Kusabab dianggap penting jeung pikeun ngaha­rgaan kinarya karuhunna, dina unggal acara husus kasundaan wangsit ieu remen dibacakeun.

Eusi wangsit Siliwangi, ceuk para kasepuhan, lamun dititènan kalayan daria, kacida nyeplesna jeung nu kaalaman ku nagara urang. Ti mimiti gunta-gantina Presiden nepi bakal ayana Budak Angon anu cicingna di birit leuwi sarta pantone batu satangtung. Saba­gian diantarana yakin bakal aya Pajajaran Anyar, lain Pajajaran baheula jeung kiwari, tapi anu saluyu jeung obahna jaman. Tah ngeunaan Pajajaran Anyar anu dimaksud, sigana tèh moal kaalaman nu harirup ayeuna, boa anak jeung incu urang dina jaman anu mana boa. Sabagian diantarana deui, negeskeun Pa­jajaran anu dimaksudkeun nya anu keur dialaman.

Sakumaha dicaritakeun dina wangsit anu nyebutkeun, samèmèh ngahyang nyaèta; lalakon urang nepi kadieu, na­jan dia kabèhan ka ngaing pada satia. Tapi ngaing teu meunang mawa dia pipilueun, ngilu hir­up jadi balangsak, ngilu hirup jadi rudin bari lapar. Dia kudu marilih pikeun hirup kahareup­na, supaya engè jagana, jembar senag sugih mukti, bisa ngade­gkeun deui Pajajaran, lain Paja­jaran anu kiwari tapi Pajajaran Anyar, nu ngadegna digeuing­keun ku obah jaman. Pilih !, ngaing moal ngahalang-halang, sabab pikeun ngaing, hanteu pantes jadi raja, anu somah sakabèhna, lapar baè jeung bal­angsak, jst…

Kalimah lalakon urang nepi ka lebah dieu, bisa dihartikeun rupa-rupa, naha lalakon Prabu Siliwangi wungkul atawa lala­kon urang Sunda? Sabab ti ja­man harita, tacan aya urang Sunda anu manggung nepi ka punclut kakawasaan, ukur no­mer dua. Harepan pikeun ka­hareupna, ceuk sabagèan anu yakin kana wangsit èta, aya kènèh budak angon anu keur didaragoan, bakal ngarajaan le­mah cai ieu.

Perkara naha bakal gemuh deui? Sakurangna aya sim­penan harta kakayaan anu dititipkeun di alam, nyaèta ti mimimiti di sapanjang Gunung Halimun, Palabuhan Ratu jeung wewengkon Pakidulan Cianjur (Lebak Cawènè. Anu kudu di­perhatikeun tèh dina urusan ngokolakeunna, ulah nepi ra­grag ka jalma anu teu bener, sakumaha anu diamanatkeun dina UUD 45, Pasal 33 ayat 3, anu mertèlakeun yèn bumi, cai jeung kakayaan anu aya di jero­na dikawasaan ku7 nagara sarta sagedè-gedèna pikeun kamak­muran rahayat. (*)