Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA
NGUMPUL jeung para nayaga boh samangsa keur nabeuh, atawa keur salsè, sawaktu dalang keur ngajrèkjrèk, nguÂlinkeun golèkna, tètèla loba pisan pulunganeunana, ti mimiÂti pangalaman nabeuh, boh anu pikasediheun atawa pikabungaÂheun. Komo deui palebah heuÂreuyna mah, anu tangtu bèda jeung banyolan rahayat umumÂna. Para nayaga anu keur mangÂgung, biasana sok ngagunakeun sèsèbrèd nyaèta paparikan anu eusina babanyolan jeung silih poyokan anu kecapna matak piÂkaseurieun. Kajadianana tèh saÂmangsa pintonan wayang golèk can make juru kawih (sindèn). Sabot dalang reureuh, para nayÂaga tèh sok motah, ngagamelan bari kakawihan, pilihgenti.
Tong daèk ka Leuwigoong, mending gè balik ka Banjar, Tong daèk ka tukang goong, ari balik tara mayar. Tah èta tèh ceuk tukang saron, tuluy dibales ku tukang goong; Ulah daèk nyangu aron,nyangu dina sèèng kosong, Ulah daèk ka nu nyaron nu nyaron sok gedè bohong
Dina ngungkabkeun katugeÂnah ogè para nayaga boga cara husus, kawas dalang anu sok ngagunakeun Si Cepot jeung sabangsa buta sèjènna, mangÂsa di panggung geus taya kopi atawa taya lalawuh. Basana tèh basa heureuy deuih, sanaÂjan kadèngèna pikaseurieun, ngan pikeun nu boga hajat mah,matak rada beureum ogè. Biasana mah sok buru-buru niÂtah pangèjèg (purah babantu di tempat hajatan) pikeun neÂdunan kahayang anu keur di panggung. Tah lamun teu adil, dina babagina, nepi aya anu teu kabagèan, atawa aya anu hawek nepi ka nu sèjèn teu kabagèan para nayaga ogè boga sisindiran husus.
Nu ngampar- ngampar nu nabeuh- nabeuh Nu lapar-lapar nu seubeuh- seuÂbeuh Paparikan di luhur, bisa ditujukeun ka pamingpin anu teu adil dina babagi atawa ceuk basa ayeuna mah kudu profesÂsional jeung proporsional.
Hartina, dina ngabagikeun hancak ulah cueut ka nu beureÂum pontèng ka nu konèng, ulah kèna-kèna baraya, meunang bagèan leuwih ti misti, sanajan gawèna henteu loba. Tah ngeuÂnaan wayang golèk èta, awalna mah aya nu nyaritakeun yèn asalna tèh ti India, tapi ieu ogè taya bukti anu nguatkeun laÂmun ti nagara èta tèh.
Bener, ari sumber caritana mah kayaning Mahabrata jeung Ramayana, asalna ti India. Ngan saentas dilumangsungkeun panalungtikan leuwih jauh, para ahli nyimpulkeun yèn saeÂnyana wayang tèh asli beunang nyiptakeun urang Indonèsia, alesanana taya hiji ogè pintonan anu sarupa dina budaya bangsa sèjèn.
Wayang boh golèk, kulit jeung nu sèjènna mangrupa gambaran kahirupan dunya anu saujratna sakumaha aya dina paribasa Sunda nyaèta wayang sakotak, dalangna ngan hiji, anu hartina sanajan sakumaha lobana jalma di dunya, PanÂgeranna ngan ukur hiji, nyaèta Allah Nu Maha Kawasa.
Tètèla jinis wayang tèh loba pisan diantarana, wayang cepak ti Indramayu anu ayeuna geus nepi ka lima generasi dimiÂmitian Ki Pugas, Ki Warya, Ki Koja, Ki Salam sarta ayeuna diÂtuluykeun ku Ki Akhamadi anu yuswana parantos 63 taun.
Salian ti wayang cepak aya ogè Wayang Beber, Wayang Calonarang, Wayang Gedog, Wayang Golek, Wayang Kancil, Wayang Klitik, Wayang Madya , Wayang Menak , Wayang Kulit, Wayang Orang , Wayang Papak, Wayang Parwa, Wayang Sadad, Wayang Sasak,Wayang Suluh, Wayang Ukur, Wayang WaÂhyu, Mayapada Indah Wayang Golek, jeung anu anyar pisan anu diciptakeun ku urang BoÂgor, tegesna nonoman Sunda ti Curug Mekar, Kacamatan BoÂgor Barat, namina Ki Adi Drajat nyaèta Wayang Awi.
Dina mere ngaranna ogè Ki Adi ieu, teu nyaruaan ngaran-ngaran sakumaha anu digunakÂeun dina wayang golèk, salah sahijina Ijot, anu ngawakilan hiji istri “pikasebeleun†tukang heureuy, nyaritana plus-plos, tara didingding kelir tapi merÂlambangkeun kajujuran jeung kabersihan hate. Si Ijot anu dijaÂdikeun maskotna, biasana mah dieusian ku pesen-pesen moral, ngomongna siga nu heureuy tapi ngeusi.
Kulantaran umurna can lila, tangtu perlu rojongan anu daria ti sakumna urang Sunda, sangkan Wayang Awi ieu leuÂwih dipikawanoh. Saujratna, tangtuna kudu milu reueus, saÂbab ieu tèh diciptakeunana ku nonoman ngora pituin urang Bogor. Ceuk paribasana mah kendang geus dipadungdungÂkeun, tarompèt geus ditiup, tinggal der, sok ah !
(tina sababaraha sumber)
Bagi Halaman