Contona Kitaro anu asalana ti Nagara Jepang. Sanajan teu kaharti, tapi loba bangsa urang anu ngadèngèkeunana. Musik ogè bisa dijadikeun alat komuni­kasi, diantarana di jaman baheula mah, lamun rèk perang tèh sok aya sangkakala, kitu ogè mangsa aya bahla, sora kohkolna bèda jeung keur ngaronda.

Kitu ogè dina gamelan Sunda, aya anu sifatna ngajak balik ka alam panineungan, diantarana gelikna kacapi jeung jentrèngna sora kacapi anu dipetik. Kacapi, ceuk sabagèan kiratana tèh ke­cap piwulang. Sabab rumpaka anu aya dina kawih-kawih Cian­juran mah, lobana tèh mangrupa pituah, pèpèling pikeun nyangha­reupan kahirupan sapopoè.

Mun teu salah di luar nagri mah, aya program husus pikeun anu keur kakandungan tèh nyaèta sok disètèlkeun musik klasik. Ni­lik kana èta mah, rarasaan taya salahna lamun kacapi suling anu eusina mangrupa panggeuing tèa, dijadikeun sarana hiburan jeung nyombo hate para pasèn anu keur dirawat di rumah sakit atawa di rumah-rumah bersalin, atawa anu ceuk urang Malaysia mah, rumah sakit korban laki-laki (?).

BACA JUGA :  SAHUR OF THE ROAD RAWAN DENGAN TAWURAN PELAJAR

Sakurangna, wirahma karawi­tan anu jerona lemes tur tèh bisa mangaruhan jiwa orok di jero beuteung, atawa gelikna suling jeung jentrèngna kacapi tèh bisa mere katenangan ka pasèn-pasèn anu keur diubaran.

Mangsa jalma ayeuna loba anu kasandingan, meus-meus garelut, meus-meus silih jorag jeung sasamana anu panyababna ukur mas’alah teu sapira, taya salahna ruhanina tèh dieusi ku kaluhungan budaya lian ti agama tèh. Sabab ceuk salah saurang seniman Bogor, budaya bisa nyababkeun manusa boga ètika, agama ngajalanan manusa jadi takwa. Lamun duanana dihijik­eun asa ku merenah pisannya.

BACA JUGA :  SAHUR OF THE ROAD RAWAN DENGAN TAWURAN PELAJAR

Tah pikeun rumah tangga anu geus loba ninggalkeun adat ka­sundaan taya salahna, lamun ung­gal isuk samèmèh barudak indit ka sakola tèh disetèlkeun kawih-kawih Sunda. Mèmang mungga­ran mah, meureun ceuk barudak tèh, kuno jeung kurang gaul. Tapi lamun dibiasakeun mah, lila-lila ogè resepeun. Kumaha wè lain urang Bali, mangsa munggaran diwanohkeun mah, loba anu teu resepeun. Geuning lila-lila mah karasaeun ni’matna tèh.

Ceuk Kang Wawan urang Karadenan tèa, kacida ni’matna mun keur cicing di saung sawah, digeberan ku angin nu ngahiliwir sarta dipèpèndè ku gelikna sorang suling, jentring kacapi, sarta haleuangna juru mamaos. “Atuh wanci Magrib mah nya kacida surupna ku pupujian,”pokna daria. Jadi ku bias amah, nya jadi bisa. (*)

Halaman:
« 1 2 » Semua
============================================================
============================================================
============================================================