Sabab nu sèjèn mah, henteu nepi ka kitu ieuh, nepi ka aya istilah Juragan (Mantri) Guru, sanajan anu jadi guruna tèh lain ti kalangan mènak. Lain ngan di sakola wungkul tapi di masarakat ogè pan Juragan Guru tèh ditemÂpatkeun dina “kasta†anu sajajar jeung para mènak.
Kabèhdieunakeun saentas, aya gulidag kapitalis anu nempatÂkeun harta banda disaluhureun sikep jeung paripolah, Guru geus kurang pati dihargaan, nepi ka Iwan Fals mah nyiptakeun tokoh Umar Bakri, Guru anu geus nyÂiptakeun ratusan jalma pinter, ti mimiti pangusaha, para mentri, jeung nu sèjènna, sedeng kaayÂaan manèhna masih kènèh pihaÂwatireun.
Tah dina jaman materi (harÂta banda) dijadikeun patokan pikeun ngukur darajat manusa, kayaan èkonomi para guru anu teu sabeunghar para pangusaha jeung profèsi sèjènna, pangharÂgaaan ka para guru tèh moroÂsot pisan. Ceuk bohongna mah, dina pawayangan ogè, hiji-hijina profèsi anu bogaeun dèwa tèh ukur guru, nyaèta Batara Guru. Sabab teu aya Batara Pangusaha, Batara Padagang atawa Batara Presiden.
Numatak kacida alusna lamun tèa mah Pamarèntah dina hal ieu Kamentrian Pendidikan Nasional, ngayakeun sertifikasi anu satuÂluyna dijadikeun dasar pikeun nambahan panghasilan para guru ngaliwatan tunjangan profèsi.
Maksudna mah sangkan sawaktu keur ngajar atawa ngaÂdidik tèh pikiranana henteu manÂcawura kamamana. Sabab, dina panangan para guru ieu, sauÂjratna bangsa ieu ditangtukeun, naha ngan saukur ngahasilkeun generasi anu saukur pinter wunÂgkul atawa mibanda ahlak talajak anu hadè tur budaya anu luhung. Sugan ku ayana nu kitu mah, hasilna tèh bakal leuwih alus nya!
Sabab, kumaha ngajarna rèk soson-soson jeung daria, lamun di imahna pabeulit ku urusan ekonomi. Jadi inget ka Pa KusÂwandi, guru PPKN jaman kuring keur di SMP. nepi ka jadi tukang ojeg kusabab panghasilanna salÂaku guru teu nyukupan.
Pa Kuswandi teu ngarasa minder mangsa nyaritakeun ka murid-muridna, yèn ulah ngarasa hina atawa boga pikiran gorèng lamun papanggih jeung dirina keur ngojeg. (*)
