(Bagian ka 1)
Ditulis ku: DADANG H PADMADIREDJA
SALAH sahiji kautamaan atawa anu ngabèdakeun bulan puasa jeung bulan sèjènna tèh nyaèta ayana Shalat Tarawèh atawa shalat sunna lail (peuting) berÂjamaah anu dilaksanakeunana ba’da Isya. Istimèwa puguh ogè, shalat sunnah anu berjamaah. Ngan dasar urang Sunda, sakaÂpeung sok ditambahan ku heuÂreuy , shalat tarawèh tèh disÂalenggorkeun jadi tara sawarèh (utamana mah ku nu ngedul).
“Padahal lamun nyaho fadiÂlahna mah rarasaan moal hayÂang ninggalkeun najan sarokaat ogè,â€saur Ustad Maman bari nyaritakeun fadilahna. Ti Ali bin Abi Thalib ra yèn Kangjeng Rasul kantos nyabda sawaktos ditaros ngeunaan kautamaan-kautamaan tarawèh di bulan RaÂmadan. Peutingan kahijia siga jalma mukmin anu kakara kaluar tina dosana kawas kakara dilaÂhirkeun ku indungna, peuting kadua dihampura dirina jeung indung bapana, lamun manèhna mu’min, peutingan ka tilu MaÂlaikat ngagero handapeun Arsy, ngaduakeun sangkan manusa diÂhampura dosa-dosana anu geus kaliwat, kaopat meunang pahala kawas maca Taurat, Injil, Zabur jeung Al-Furqan (Al-Quran). Peuting kalima, meunang pahala kawas anu shalat di Masjidil HaÂram, Masjid Madinah jeung MasjiÂdil Aqsha. Peuting ka genep Allah Ta’ala mere pahala kawas jalma anu thawaf di Baitul Makmur sarta dipangmèntakeun ampuÂnan ku unggal batu jeung cadas. Peutingan ka tujuh, saolah-olah meunang darajat Nabi Musa A.S mangsa ngèlèhkeun Fir’aun jeung Haman.
