Tibatan mun keur hayang teu dibèrè, atuh kapaksa maÂreuli tipi anyar. Nu teu boageun duit mah nya kapaksa ngèlèhan, milu lalajo ka tatanggana anu geus boga tipi dua. Sangkan henteu èra, kusabab unggal peuting, nongtonna tèh bari mekel kopi sorangan jeung kaÂdaharan sabrakeun, pikeun diÂdahar jeung nu boga imah.
Hiji waktu, teuing keur ngalindur, poho atawa mèmang keur ngajajal speaker, jam satenÂgah sapuluh ngong wè Mang Una tèh adzan sakumaha biasana, meneran harita keur poè Ahad. Atuh anu keur istirahat bari lalaÂjo bola tèh caruringhak bari dina jero hatèna tatanya. Naha Mang Una adzan wayah kitu, pan ka waktu lohor mah jauh kènèh, kakara satengah sapuluh.
Any harita keur araya di imah gancang daratang ka masÂjid sabagèan hayang nanyakeun kunao Mang Una adzan salah waktu. Sabagèan deui nyangka Mang Una geus pikun, geus teu nyaho waktu, geus meujeuhna diganti. Teu sirikn saeusi lemÂbur ngadeugdeug ka masjid, kaasup Mama Ajengan Anshori, kusabab bisa kumaonam.
“Mang Una naha make adzan wayah kieu? ngalindur lain?†ceuk Ujang Maman satengah nyereng. Nu ditanya ngabetem. Nu dilaluar rèang, malah aya anu togmol sagala mènta ka Mama Ajengan Tatang, sangkan Mang Una buru-buru diganti, bisi adÂzan deui lain dina waktuina.
“Wah, Mang Una geus rada gèlo sugan,†ceuk anu dipèci beureum. Sawaktu disebut gèlo, Mang Una beungeutna mani geunteul. Tuluy nyarita kieu. Ngomongna satengah ngagerÂem, teuing nahan ambek atawa nahan kaèra. Sigana mah nahan kaambek.
“Yeuh darèngèkeun ku sakabèh anu aya di dieu. Nu èdan saha? Nu gèlo saha? uing? Mangsa kuring adzan magrib jeung Isya, nu datang ukur opatan. Mangsa kuring adzan subuh nu datang sarta shoÂlat ukur Mama Ajengan jeung kuring, muadzin.
Padahal sakampung ieu euÂsina aya saratus urang. Mangsa kuring adzan lain waktuna nu datang mani loba pisan,â€pokna tatag pisan. Nu daratang caricÂing teu nèmbalan kawas gang katincak, rumasaeun tara sholat berjamaah di masjid. Teu lila tuluy bubar. Alhamdulillah dina poè èta jeung kahareup mah masjid tèh pinuh waè. (Carita ti Kang Sam) (*)